Het was niet de slechtste tip die hij ooit had gekregen – bij lange na niet – maar vandaag kwam de klap harder aan. Misschien omdat hij al op het randje zat. Misschien omdat hij bijna geen tijd meer had. Hij gooide de biljetten zonder ceremonie in de fooienpot en draaide zich om.
De bel boven de cafédeur rinkelde – alweer – en Andrew draaide zich instinctief om om de volgende klant te begroeten. Hij zag eerst een man. Lang, misschien achter in de dertig, met een scherp postuur en een donkergroen bomberjack. Achter hem volgden twee tienermeisjes – rustig, dicht bij elkaar, hun passen strak en onzeker.