“Is dit goed?” Vroeg Andrew. De man antwoordde opnieuw. “Perfect.” De meisjes schoven tegenover elkaar aan. De man ging naast het meisje in het rood zitten en sloot haar in. “Zal ik je met water op weg helpen?” Bood Andrew aan. “Ja, dank u,” antwoordde de man. “We zullen het menu doornemen.”
Andrew knikte en liep weg, hoewel iets aan de opstelling hem niet helemaal lekker zat. Hij had eerder gezinnen bediend. Vaders en dochters, ooms en nichtjes, maar dit voelde… vreemd. De meisjes zagen er te stijf uit. Te gespannen. En waarom zeiden ze geen woord?