“Ja. Nauwelijks. Ze gaan sneller.” Hij drukte harder op het gas. Zijn auto rammelde uit protest. De SUV reed nu drie autolengtes voor hem uit en slipte door het verkeer alsof hij dit al eerder had gedaan. Andrew klemde zijn kaak op elkaar.
De stem van de centralist klonk nog steeds in zijn oren en stelde hem gerust, maar alles vervaagde. Het enige waar hij aan kon denken was de blik van het meisje. Het nummer. De manier waarop ze gewacht had – iets geriskeerd had – om hem dat signaal te geven. En hoe hij haar niet kon teleurstellen.