Toen hij begon was het café een symbool van dynamiek. Het was zeker niet glamoureus, maar het gaf hem een plan – een uitweg uit de kelder van zijn ouders, een kans om te gaan sparen voor de universiteit, een stukje onafhankelijkheid. In die tijd voelde het weekend elektrisch aan.
Lange rijen, snelle tafels, gevulde fooienpotten. Hij ging naar huis na een dubbele dienst, zakte in bed met pijnlijke benen en glimlachte naar de gevouwen briefjes in zijn zak. Maar dat was bijna een jaar geleden. En ergens onderweg was de kick weggeëbd.