Toen drongen plotseling knipperende lichten door het donker. Twee politieauto’s kwamen uit tegenovergestelde richtingen en blokkeerden de uitgang. De neon van het motel flikkerde in de reflectie van hun motorkappen. “Agenten zijn ter plaatse,” zei de centralist. “Je kunt nu ophangen, Andrew. Dank je.”
Andrew liet de telefoon op de passagiersstoel vallen en sprong uit zijn auto, niet in staat om stil te blijven zitten. Aan de overkant van de straat stak de man beide handen langzaam omhoog en zei iets – te glad, te defensief.