Hij kon geen dienst missen. Niet wanneer één avondje uit zou kunnen betekenen dat hij de huur aan zijn ouders moest uitstellen. Niet nu de boodschappen al op rantsoen waren. Zijn vrienden kenden zijn situatie, maar ze voelden het niet. Ze lagen niet om 2 uur ’s nachts wakker te rekenen om uit te vinden of ze zich in dezelfde week shampoo en benzine konden veroorloven.
Hij trok zijn schort strakker aan, trok zijn schouders op en stapte terug de eetzaal in. De vloer van het café was al aan het opwarmen. De drukte op zaterdag zorgde altijd voor chaos – gezinnen, stelletjes, toeristen, mensen die met hun telefoon aan het scrollen waren en de wereld om hen heen vergaten.