Dure horloges, flitsende zonnebrillen op hun hoofd, de onmiskenbare air van mensen die gewend zijn bediend te worden. Andrews hart klopte. Zo’n grote groep betekende een vette cheque. Misschien was dit de tafel die de rest van de dag goed kon maken. Of de week.
Hij zette de servicemodus in: warme begroeting, vriendelijk gebabbel, extra servetten zonder dat erom gevraagd werd, drankjes bijvullen op het juiste moment. Hij wist zelfs nog wie er dressing bij wilde. Hij zorgde ervoor dat alles perfect op tafel kwam en nam de tijd om alles moeiteloos te laten lijken.