Kayla kwam tien minuten te vroeg, omdat ze een goede indruk wilde maken. Het huis van de Reynolds stond aan een rustige straat met esdoorns, het soort buurt waar alles er ordelijk en goed onderhouden uitzag. Ze streek haar trui glad, haalde rustig adem en belde aan.
Mark deed vrijwel meteen open. Zijn opluchting was overduidelijk, zijn schouders ontspanden zich, zijn vermoeide glimlach werd breder alsof haar aanwezigheid alleen al een probleem oploste waarmee hij had rondgelopen. “Kayla? Heel erg bedankt voor je komst. Echt.” Hij stapte snel opzij en loodste haar met oprechte warmte naar binnen.