Precies op dat moment rinkelde de telefoon, schel in het stille huis. Andrew schrok, het stof steeg op toen hij de hoorn opnam. Een afgekloven stem raspte iets onverstaanbaars. Toen viel er een stilte en was de lijn dood. Zijn huid prikte. Het leek erop dat hij al tegenstanders had voordat hij de leiding over het oude huis had genomen!
De volgende ochtend droeg Andrew een spade over het dauwvochtige gras. De lucht rook naar natte bladeren en mos, de tuin was zwaar van stilte. Hij stopte onder de kromme eik die op zijn schets stond aangegeven. Voor ieder ander was het gewoon overwoekerde grond. Voor hem was het een belofte van antwoorden.