Claire draaide zich op haar zij en hield haar kussen steviger vast. Ze hadden haar de schuur toegegooid alsof het een restje was. Misschien was dat wel alles. Maar misschien ook niet. De volgende ochtend keerde ze terug met een zaklamp, werkhandschoenen en de oude koevoet van haar vader.
Het hout kreunde toen ze de schuur weer binnenstapte, de lucht was kouder, de stilte dikker. Ze knielde aan de rand van het luik. Sloeg haar vingers om de ring. En trok. Het luik opende met een krak en een zware kreun, alsof iets voor het eerst in jaren uitademde.