“En omdat ik wilde dat je nog een laatste avontuur met mij zou beleven. Alles hier is van jou. Niet omdat je het verdiend hebt, hoewel dat wel zo is. Maar omdat jij degene was die bleef. Degene die me door het einde heen heeft geholpen. Degene die ik het meest vertrouwde om dit te begrijpen. Jij was altijd mijn wilde. Mijn nieuwsgierige. Mijn hart. Liefs, pap.”
Claire drukte de brief tegen haar borst. Ze huilde niet meteen. Ze zat daar lange tijd, in de stilte van de kelder, omringd door gebroken herinneringen en nieuw gevonden schatten, en voelde de liefde van haar vader in elk stoffig hoekje.