Ze leerde de namen van alle medicijnen, hoe ze hem moest optillen als hij viel, hoe ze hem moest kalmeren als hij haar bij de naam van hun moeder noemde. Ze was erbij. En nu, terwijl haar broers grapjes maakten over hun erfenis, voelde Claire zich als de laatste bladzijde in een vergeten boek.
“Ik bedoel, hé,” zei Bryan met een grijns, “je hebt de schuur. Dat is… iets.” Sam grinnikte. “Het zit vol met stof, rattennesten en wat pa er voor altijd in heeft opgesloten. Passend, eigenlijk. Pa zei altijd dat je een speciale band had met die plek.”