Toen draaide hij zich om en begon snel terug te lopen in de richting van zijn huisje. Als niemand anders zou kijken, zou hij het doen. Als niemand hem geloofde, zou hij bewijs verzamelen. Hij zou het weer vinden. Wat het ook was, het was niet verdwenen. Niet echt. Daarvoor kende hij de zee te goed.
Hij voer met de motor in de richting van het gebied waar hij de gedaante voor het laatst had gezien. De zon stond nu hoger en schitterde op het water, waardoor het moeilijk te zien was. Hij cirkelde bijna een uur rond, zijn eerdere frustratie maakte plaats voor een verbeten volharding.