Hij leunde tegen de gootsteen, ademde zwaar en staarde naar zijn vlekkerige onderarmen. Er was geen pijn. Geen branderig gevoel. Maar hij kon het gevoel niet van zich afschudden dat er iets was binnengedrongen. Iets vreemds. Iets dat niet voor de oppervlakte bestemd was.
Hij sloeg een handdoek om zijn schouders en stapte naar buiten, op zoek naar frisse lucht. De zon stond nu hoger. Het strand, zichtbaar vanaf zijn veranda, was drukker. Maar iets trok aan zijn gedachten. Zijn armen voelden strak aan. Of jeukten. Of niet goed. Hij keek naar beneden. Nog steeds geen roodheid. Geen uitslag. Alleen… een gevoel.