Tientallen donkere, ovale vormen dreven op de deining, veel dichter bij de kust dan eerst. Sommige dobberden zachtjes. Andere slingerden in vreemde hoeken. Een paar hadden zichtbare naden of spleten als monden, of scheuren die wachtten om open te gaan. Een laag, bijna subsonisch gezoem vulde de lucht.
Hijgen werd schreeuwen. Geschreeuw veranderde in paniek. Gezinnen grepen hun kinderen vast. Honden blaften en trokken aan de riem. Koelers werden achtergelaten toen mensen wegrenden. De kalme middag veranderde in chaos.