De belangrijkste toegangsweg was geblokkeerd door een rij ongemarkeerde witte busjes en donkere SUV’s. Het gele lint wapperde zwakjes in de richting van het strand. Geel lint wapperde zwakjes in de zeewind. Mannen in zwarte windjacks stonden met tussenpozen, hun ogen verborgen achter spiegelende zonnebrillen.
Arthur parkeerde verderop en naderde te voet. Toen hij dichterbij kwam, stapte een man in een donker pak zijn pad op. “Het strand is op dit moment gesloten, meneer,” zei de man streng. “Milieu-opruiming. Routine.” Zijn toon was beleefd maar absoluut.