Achter de duinen was een grote tent opgezet, wit en zoemend van de generatoren. Binnen was het kouder. Steriel. Een rij klapstoelen langs één muur. Een paar mensen in laboratoriumjassen en schone pakken bewogen zich tussen de tafels en verzegelde containers.
En op een verhoging onder zacht blauw licht zat een van de intacte eieren. Vlakbij stelde een vrouw in een witte jas een monitor bij en draaide zich toen naar Arthur. “Ben jij de visser?” vroeg ze. “Degene die het ei heeft aangeraakt?”