De vrouw die het eerst met Arthur had gesproken stapte snel naar binnen. De rest volgde. Een kleine monitor werd naar de groep gedraaid. Opgewonden gemompel vulde de tent. Iemand klapte. Arthur leunde voorover in een poging door het geroezemoes heen iets op te vangen.
Even later kwam Dr. Elsom terug. Haar uitdrukking was nu anders – alert, helder met een vreemde mengeling van ontzag en urgentie. Ze stapte Arthurs quarantaineruimte binnen, deze keer met een zachtere blik.