Arthur keek omlaag naar zijn armen. “En de vlek?” Elsom glimlachte flauwtjes. “De pigmentatie die in je huid is ingebed, is een uniek soort residu. Die roodachtige tint? Het is dezelfde samenstelling die deze inktvissen waarschijnlijk hun diepe kleur gaf – een die hen hielp bioluminescent licht te absorberen en onzichtbaar te blijven voor roofdieren en prooien.”
“Dus… het is niet gevaarlijk?” Ze aarzelde. “Dat geloven we niet. U bent de eerste mens die in direct contact komt met de vloeistof. Maar we blijven het in de gaten houden. Je draagt misschien het eerste geregistreerde spoor van de biologie van dit wezen op het land. Het is… van onschatbare waarde voor ons.”