Later diezelfde dag stonden de voertuigen van het park op het achterterrein. Het hek van de trailer kraakte open. De beer stapte langzaam naar buiten, de regen glinsterde op zijn vacht. Clara en Evan stonden vijftig meter verderop onder toezicht van een ranger. “Dat is hem,” zei de jongen zacht. Het dier hief zijn kop één keer en keek hem aan over de afstand en de draad.
Het konvooi kronkelde in de richting van Ridgewood Reserve. Het bos zag er nu rustiger uit, schoongewassen door de late lenteregen. Evan en zijn moeder reden samen met Anika in de jeep achter de wildaanhanger. Niemand sprak veel. De jongen hield een knuffelbeer op zijn schoot met zijn duim over de genaaide poot.