Toen Ariel de kamer uitliep, voelde Lucas een gevoel van afsluiting over zich heen komen. Hij voelde zich enorm trots dat hij zijn verleden onder ogen had gezien en ervoor had gekozen om er bovenuit te stijgen. Door Ariel te vergeven, had hij de vicieuze cirkel van wreedheid doorbroken.
Hij had eindelijk de pijn van zijn middelbare schooljaren achter zich gelaten. Met een hernieuwd gevoel van doelgerichtheid keerde Lucas terug naar zijn werk, wetende dat hij het juiste had gedaan. Op dat moment wist Lucas dat hij niet langer werd bepaald door zijn verleden, maar door de kracht en vriendelijkheid die hij met zich meedroeg naar zijn toekomst.