Dat moment was het begin van iets speciaals. Sindsdien verschijnt Lola elke ochtend om precies 11 uur met een vers blaadje in haar mond. Ze wachtte in de rij, het blad vastgepakt als geld, en ruilde het voor een worstje voordat ze terugging naar de boom om te eten en een dutje te doen.
Het werd een ritueel. Studenten begonnen hun lunchpauze te plannen om het mee te maken. Sommigen namen zelfs extra bladeren mee, voor het geval ze het zou vergeten. Maar Lola deed dat nooit. Haar stappen waren vast, haar routine precies. Pedro glimlachte elke keer en nam het blaadje aan als een heilig teken, ter ere van hun onuitgesproken pact.