Naarmate de rijen langer werden, realiseerde Pedro zich hoe diep Lola in zijn leven verweven was. Ze was niet langer alleen maar een zwerfster, ze was zijn dagelijkse vreugde, zijn ochtendmetgezel en, onbewust, zijn meest effectieve marketingstrategie. Elk blaadje dat ze aanbood was meer dan een gebaar; het was een geschenk.
Lola werd letterlijk het gezicht van Pedro’s bedrijf. Een student ontwierp een cartoon van haar met een blad in haar hand, die Pedro op T-shirts, meeneemtassen en zelfs op een kleine banner boven zijn winkel drukte. Mensen kwamen voor het eten, maar ze bleven voor het verhaal van Lola. En Pedro was elke dag dankbaar.