Hij dacht er vaak over om haar te adopteren en haar een echt thuis en een warm bed te geven. Maar zijn vrouw had ernstige allergieën voor dierenvachten en Lola mee naar huis nemen was gewoon geen optie. Het deed pijn, maar dat weerhield Pedro er niet van om zo goed mogelijk voor haar te zorgen.
Hij kocht een zacht hondenbed voor haar en legde het onder de boom, samen met een paar piepende speeltjes en een deken voor de kille dagen. Lola accepteerde het allemaal met stille dankbaarheid en krulde zich elke middag op na haar blaadjes- en worstjesruil, waarbij ze wegdommelde onder de takken terwijl de leerlingen met een voldane glimlach voorbij liepen.