Joseph, een slungelige ontwerper en een van Pedro’s eerste klanten, stapte van achter uit de rij naar voren. “Laat me helpen,” bood hij aan. “We maken een vermissingsposter voor haar. Ik kan snel iets ontwerpen.” Pedro’s wenkbrauwen gingen ontroerd omhoog. “Zou je dat echt doen?” Joseph knikte. “Ze hoort bij deze plek.”
Binnen twintig minuten had Joseph een strakke, opvallende poster geschetst: Lola in het midden van haar loop, blad in haar mond, haar naam vetgedrukt boven een korte beschrijving. Een andere student bood aan om het drukwerk te verzorgen. Pedro drukte hem een paar biljetten in de hand en halverwege de middag hadden ze een stapel van meer dan honderd ontbrekende posters klaarliggen.