De rest van de dag kroop voorbij. Pedro glimlachte toen er klanten aankwamen, maar het bereikte zijn ogen niet. Zijn bewegingen achter de kar waren nauwkeurig als altijd, maar langzamer, ingetogener. Zonder het te beseffen waren zijn gebruikelijke grappen en grollen verdwenen. Zelfs zijn assistent sprak stiller dan gewoonlijk.
Sommige studenten kwamen helemaal niet meer, degenen die ooit een omweg hadden gemaakt om Lola te zien, die met haar onder de boom bleven zitten terwijl ze aten. Haar afwezigheid liet niet alleen een gat achter in Pedro’s leven, maar ook in de ziel van de winkel zelf. De drukte was afgenomen en vervangen door een stil verlangen.