Het was nu een volle week geleden sinds Lola voor het laatst was gezien. Pedro betrapte zichzelf erop dat hij met vreemde tussenpozen naar de hoek van de straat staarde, in de verwachting dat ze zou verschijnen. Zelfs het geluid van een blaffende hond in de verte kon zijn hoop aanwakkeren – en die weer de kop indrukken als zij het niet was.
Sommige studenten probeerden Pedro op te vrolijken met theorieën dat ze misschien een nieuwe student naar huis was gevolgd, of dat een liefhebbend iemand haar had geadopteerd. “Misschien leeft ze nu in luxe,” zei er één met een grijns. Pedro glimlachte beleefd, maar diep van binnen geloofde hij het niet. Lola zou hem niet zomaar achterlaten.