De toon van de officier verzachtte. “Was ze van jou?” Pedro knikte, niet in staat om te spreken. “Ja,” fluisterde hij na een tel. “Ze was mijn Lola.” De agent aarzelde, zijn wenkbrauwen lichtjes rimpelend. “Vreemd. Op het label aan haar halsband stond Rusty. Weet je zeker dat het jouw hond was?” Pedro’s adem stokte halverwege de snik, een sprankje hoop ontbrandde.
Hij veegde zijn ogen af, zijn hart bonkte nu om een andere reden. “Rusty?” herhaalde hij. “Kunt u me een foto laten zien?” De agent knikte en draaide zich naar een archieflade achter het bureau. “Ja, we hebben er een paar genomen voor het dossier. Wacht even.” Pedro hield zijn adem in terwijl de man zocht.