Buiten het station stond Pedro een lang moment stil. Hij kon zich niet bewegen. Zijn emoties – verdriet, hoop, uitputting – vormden een knoop in zijn borstkas. Dat was Lola niet geweest, maar dat betekende niet dat ze veilig was. Hij had nog steeds geen idee waar ze was. Of dat ze überhaupt terug zou komen.
De ontmoeting liet hem zo in de war achter dat hij niet naar huis wilde. In plaats daarvan reed hij rechtstreeks terug naar de winkel. De straat was leeg, de rolluiken van de winkels in de buurt gesloten voor de nacht. Hij deed de deur van het slot, liet het licht uit, op één lamp na, en ging alleen binnen zitten.