Pedro staarde verbijsterd voor zich uit. Zijn borstkas verstrakte toen het besef hem overspoelde – dit was waarom ze niet was gekomen. Hij viel op zijn knieën, overweldigd. Hij pakte haar voorzichtig op en sloeg één arm om haar frêle lichaam. Een voor een tilde hij de kleine pups op en stopte ze in de diepe binnenzak van zijn jas, waar ze zich in de warmte nestelden. Hij draaide zich om en rende terug naar de ren, rechtstreeks naar de dichtstbijzijnde dierenarts.
De dierenarts nam ze meteen op. Na een grondige controle glimlachte ze en zei: “Ze is gewoon zwak en ondervoed. De pups zijn ook gezond.” Opluchting overviel Pedro als een zachte vloed. Hij bedankte haar keer op keer, met mistige ogen en een bonzend hart. Ze waren allemaal in orde. Dat was het enige dat telde.