Hoewel Pedro nooit had gestudeerd, had hij een schat aan wijsheid. Hij luisterde naar de problemen van studenten – of het nu om examens, relaties of een onzekere toekomst ging – en gaf zo goed mogelijk advies. Zijn eten was altijd de troost, maar zijn empathie was de reden dat ze bleven terugkomen, keer op keer.
Pedro had een manier om de studenten te herkennen die wat extra hulp nodig hadden – studenten die het financieel of emotioneel moeilijk hadden. Zonder erbij na te denken bood hij ze een gratis maaltijd of korting aan, zodat niemand ooit met honger zijn kar verliet. Hij werd meer dan een winkeleigenaar; hij werd hun campusbroeder.