Pedro had zijn deel aan zwerfhonden in de buurt gezien. Sommige blaften, sommige bedelden en sommige liepen gewoon voorbij. Maar deze kleine pup – rustig, oplettend – bleef maar opduiken onder de boom vlakbij zijn winkel, nooit problemen veroorzakend. Hij zat daar maar, met zijn ogen half dicht en zijn oren gespitst bij elk geluid.
In het begin besteedde Pedro niet veel aandacht aan haar. Hij had het druk, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat stonden er studenten in de rij, de bestellingen vlogen in het rond, de ketchupflessen spoten uit elkaar, er werden grapjes uitgewisseld. Maar Lola bleef. Dag na dag lag ze onder de boom, af en toe een blik zijn kant op werpend, haar ribben net zichtbaar onder haar lichte jas.