De lucht was koeler en zwaarder en droeg het geluid van bewegend water met zich mee. “Dit is niet zomaar een kamer,” zei Nora, met een lagere stem. Ethan richtte zijn licht op de opening, de lichtstraal werd vrijwel onmiddellijk opgeslokt door de bocht in de rots. “Nee,” beaamde hij. “Het gaat dieper.”
In de steen waren ruwe treden uitgehouwen die dieper de berg in daalden. Nora’s stem zakte. “Dit is niet alleen in de klif gebouwd,” zei ze. “Het gaat er doorheen.” Ethan richtte zijn licht op de gang. De lichtstraal verdween veel eerder dan zou moeten, opgeslokt door de kromming van de tunnel. Ergens verderop voelde de lucht koeler en zwaarder aan.