Tegen de lunch was Brad al begonnen met delegeren. “Ethan, jij doet de analyses. Claire, polijst het ontwerp. Ik werk aan de levering.” Zijn “levering” bestond meestal uit een peptalk in de spiegel en een half dozijn slagzinnen die hij op het toilet had ingestudeerd. “Jij hebt de hersens, ik heb de charme,” verklaarde hij trots.
Het team wisselde blikken uit. Ze kenden allemaal het patroon: Ethan zou het zware werk doen, Brad zou zijn naam erop plakken en op de een of andere manier zou het bedrijf het leiderschap noemen. Maar deze keer knikte Ethan volkomen kalm. “Natuurlijk, Brad. Ik zal er iets onvergetelijks van maken.”