Zes maanden eerder was Ethan Miller gewoon een overgekwalificeerde, overwerkte analist in een onderbelicht kantoor bij Vertex Solutions – een adviesbureau dat PPT’s meer aanbad dan mensen. Het was zijn taak om chaos te vertalen in grafieken, realiteit in jargon en overwerk in “collaborative excellence” Niemand merkte echt iets van zijn werk, tenzij er iets kapot ging.
Zijn manager, Brad Collins, was alles wat Ethan niet was – luidruchtig, bruin in de winter en constant met een herbruikbare beker in zijn hand waar hij nooit uit dronk. Brad’s agenda was een monument van performatieve show: “Leadership Sync”, “Vision Mapping”, “Lunch met CEO” Hij bleef nooit lang genoeg om ze af te maken.