Iets in Ethan, koud en scherp, verving de gebruikelijke wrok. Voor het eerst wilde hij wraak. Het begon met kleine fantasieën tijdens de lunchpauze. Brad die uitgleed op zijn eigen ego, Brad die betrapt werd op liegen in een vergadering, of Brad die eindelijk gezien werd voor wat hij was. Maar fantasieën blijven niet klein als je overwerkt en onzichtbaar bent.
Tijdens de vrijdagborrel grapte zijn teamgenoot Claire: “Jij doet eigenlijk al zijn werk, ik wed dat je ook al zijn geheimen kent.” Iedereen, ook Ethan, lachte. Maar de gedachte bleef hangen, glinsterend en gevaarlijk. Voor het eerst zag hij Brad’s domheid niet als een last, maar als een onderbenutte kans. Ethan begon te denken in termen van logistiek.