Martin werd stil en waakzaam. Hij krabbelde haar terugkomsttijden op en vergeleek ze met haar lesrooster. “Ze liegt niet over school,” gaf hij grimmig toe. “Maar ze liegt over al het andere.” Zijn woorden zonken diep, een gewicht dat ik niet van me af kon schudden. In mijn ervaring was een half vertelde waarheid gevaarlijker dan een open leugen.
Op een avond hoorde ik haar fluisteren in haar telefoon, haar stem laag en gelijkmatig. Ik ving alleen fragmenten op: “Ja… ik zal er klaar voor zijn… ik beloof het.” Dit was de belofte van onze dochter aan een man die we niet kenden. Ik bevroor in de gang, doodsbang om naar voren te stappen en haar fragiele geheime wereld te verbrijzelen.