Martin knikte stijfjes, kaak op elkaar geklemd. Ik fluisterde mijn instemming. Nora ademde uit, beverig, alsof ze een geheim losliet dat ze met haar hele lichaam had bewaakt. “Dan kun je hem ontmoeten,” zei ze zacht. “Maar alleen als ik er ook bij ben. Alleen als je mij eerst laat spreken.”
Die nacht voor de ontmoeting lag Martin wakker, zijn vuisten open en dicht tegen de lakens. “Wat als ze liegt? Wat als hij haar manipuleert waar wij bij zijn?” Zijn stem kraakte onder het gewicht van zijn eigen angst. Ik had geen antwoord, want de angst werkte zich ook een weg door mijn darmen.