Mary besefte dat ze Jessy niet nog meer in deze puinhoop kon meeslepen. Ze bleef eten en was van plan daarna te vertrekken. Maar tot Mary’s verbazing, toen ze klaar was om te gaan, pakte Jessy haar jas en stond erop om mee te gaan. “Je gaat niet alleen,” zei Jessy streng.
Met tegenzin stemde Mary toe. Samen reden ze naar Esmerelda’s huis, wetende dat de antwoorden die ze zochten misschien eindelijk binnen handbereik waren. Het huis was donker, geen teken van iemand binnen. Ze klopten op de deur en riepen, maar er kwam geen reactie.