Weken werden maanden en de welpen groeiden snel. Hun poten, ooit onhandig en zacht, werden zwaar van de spieren. Ze pasten niet langer netjes onder Bella’s frame, maar ze lagen naast haar als kleine schaduwen van de leeuwen die ze zouden worden. Ethan zag de verandering het duidelijkst tijdens het voeden.
Wat ooit begon met piepen en speelse duwtjes, begon nu met laag gegrom. De welpen rukten met scherpe tandjes aan het vlees, rukten en gromden. Bella duwde haar snuit ertussen en duwde ze met een snauw aan de kant. Ze eiste zelfs de eerste restjes op, haar staart kwispelend alsof ze de maaltijd leidde.