Ethan opende de tas verder en liet de aangetaste sleutel en restjes stof zien. De man drukte een hand tegen de deurpost, zijn knieën dreigden het te begeven. “Ik heb die tas overal mee naartoe genomen,” mompelde hij, met trillende stem. “Het was alles wat ik nog had.
Toen op een nacht… werd hij gestolen. Rovers namen hem mee en ik dacht dat ik hem voor altijd kwijt was.” Zijn woorden haperden, maar zijn greep op de foto van zijn ouders werd alleen maar steviger. “En nu heb jij het naar me teruggebracht.”