Maar naarmate hij meer bladzijden omsloeg, kwam er een verschuiving. In het begin was het subtiel: de beschrijvingen van de schrijver van eenzame elandwaarnemingen werden gefixeerd op de grootste exemplaren, met aantekeningen over hun grootte en mogelijke zwakheden.
Toen begonnen er verwijzingen naar een geruchtmakend wit elandkalf in de kantlijn te staan, onderstreept met vette inkt. Zinnen die ooit bol stonden van nieuwsgierigheid, droegen nu een onderstroom van urgentie, hintend op iets dat verder ging dan louter observatie.