In een oogwenk veranderde het tij. Wade knikte bijna van opluchting toen de jagers gedwongen werden hun geweren te laten vallen, hun gezichten verward en boos terwijl de handboeien om hun polsen klemden.
Opluchting bracht Wade op zijn knieën. Milo sprong op hem af, zijn staart wild kwispelend. Wade sloot de hond in zijn armen, tranen gleden vrij bij het besef dat ze veilig waren. Onder het schijnsel van zaklantaarns stapte de gewonde eland uit de schaduwen, het tafereel overziend. Agenten haastten zich om de gevangen dieren te bevrijden.