Een voor een druppelden buren en vreemden op haar veranda. Sommigen droegen zaklampen, anderen wandelschoenen en een vastberaden gezicht. Samantha’s hart kronkelde van dankbaarheid. Ze had niet verwacht dat zoveel mensen om haar zouden geven. Hun aanblik bevrijdde haar, al was het maar een beetje, van het gewicht dat op haar borstkas drukte.
De zoektocht discussieerde snel over waar te beginnen. Het duidelijkste aanknopingspunt kwam van een tiener die haar eerder een bericht had gestuurd: hij had een adelaar zien vliegen in de richting van het dichte bos dat aan de stad grensde. Omdat ze geen betere richting konden volgen, waren ze het erover eens dat het bos hun eerste strijdtoneel zou worden.