Nyla’s toestand verslechterde in de medische vleugel van de dierentuin. Dun en tenger lag ze opgekruld in haar hok, af en toe tilde ze haar hoofd op alsof ze luisterde. De verzorgers verzorgden haar voorzichtig, niet wetende dat Sahara door de stad sluipend steeds dichterbij kwam. De band tussen hen pulseerde onzichtbare draden, een koord dat Sahara naar huis leidde.
In Oakridge Park kwam een groep jongeren bijeen voor een late uitdaging: Sahara spotten. Ze fluisterden nerveus, zaklampen doorkliefden het donker. Plotseling verscheen ze als een spook uit de boomgrens. De jongens verstijfden. Eén liet zijn blikje frisdrank vallen, het gekletter weerklonk. Sahara deinsde terug en sprong weer in de schaduw.