De realiteit trof Ethan als een vloedgolf. Zijn paniek sloeg om in woede en hij draaide zich naar Kiara, met zijn ogen vol verraad. “Je hebt me erin geluisd!” brulde hij, zijn stem trillend van woede. “Hoe kon je me dit aandoen? Ik gaf je die ring omdat ik om je gaf, en nu verpest je mijn leven!”
Kiara’s hart bonsde, maar ze weigerde te wankelen onder zijn tirade. Ze beantwoordde zijn blik met onverzettelijke vastberadenheid en zei resoluut: “Je hebt je eigen leven geruïneerd, Ethan. Ik zorg er alleen voor dat je de gevolgen onder ogen ziet.” Haar stem trilde niet en op dat moment voelde ze een kracht waarvan ze niet wist dat ze die bezat.