Peter kreeg een geschokt gezicht terwijl hij moeite had om te reageren. “Dat is onmogelijk!” spuwde hij, zijn stem verhevigde. “Dat geld is van mij! De bitcoins zijn van mij!” Cindy hield haar hoofd schuin, haar kalme houding onverstoorbaar. “Eigenlijk niet,” zei ze koeltjes. “In de scheidingspapieren staat duidelijk dat de inhoud van de Cartier-doos van mij is.”
Peters protest stierf op zijn lippen toen het besef tot hem doordrong. Met een glimlach die boekdelen sprak, pakte Cindy haar nieuwe Birkin-tas en liep het gala uit, Peter in stilte achterlatend. Later die avond ontspande Cindy zich in haar appartement, haar Birkin-tas elegant rustend op een stoel. Ze schonk zichzelf een glas wijn in en voor het eerst in jaren voelde ze zich in vrede.