Eli haalde zijn schouders op. “Misschien. Misschien niet.” Maar zelfs toen hij het zei, geloofde hij het nog niet helemaal. De volgende dagen verliepen zonder incidenten. Eli begon bijna te geloven dat de eenzame zilveren auto eenmalig was geweest – een moment van slecht beoordelingsvermogen door een ongeduldige shopper. Maar toen kwam zaterdag.
Het was net na tienen in de ochtend toen Eli naar buiten stapte met zijn koffie en ze zag: drie auto’s, niet één, nu verspreid langs de rand van zijn zuidelijke veld. Eentje was zo diep ingereden dat hij bijna de irrigatiegeul raakte.