De gezondheidscontrole was bijna een bijzaak. Het welzijnsprogramma van zijn bedrijf bood vouchers aan en Daniel besloot het af te vinken, net als het verlengen van de autoverzekering. Claire plaagde hem – “eindelijk volwassen” – toen hij haar de bevestiging van de afspraak sms’te. Hij dacht er niet echt over na. Zijn lichaam leek altijd betrouwbaar.
De kliniek voelde rustiger aan dan hij had verwacht, de muren waren zachtgrijs geschilderd, de verpleegsters streng maar vriendelijk. Hij vulde formulieren in, maakte zenuwachtig grapjes, stroopte zijn mouw op voor bloed en gaf elk monster waar om gevraagd werd. Toen hij naar buiten liep, voelde hij zich op een vreemde manier voldaan, alsof hij iets verantwoordelijks had gedaan voor de toekomstige Daniel, de man die zich zorgen maakte over cholesterol en rugpijn.