Natalies hart ging tekeer van hoopvolle huiver. Ze staarde naar het visitekaartje in haar handen, het kaartje dat hij haar had gegeven. In vette letters stond er de naam “Kevin Jones” op, wat aangaf dat hij Chief Executive Officer was van een uitzend- en wervingsbureau.
Dat was heel anders dan wat haar vader had gedaan. Hij had altijd al een passie gehad voor het werken met mensen en hen helpen, wat hem ertoe bracht om in een opvangtehuis voor ex-gedetineerden te gaan werken, waar hij hen hielp om zo soepel mogelijk in de maatschappij te re-integreren. Deze man, Kevin Jones, was duidelijk niet haar vader.